بزرگنمايي:

پیام مازند - ایسنا / این کتاب با عنوان فرعی «نگریستن به تاریخ‌نگاری از منظر پیدارشناسانه_اگزیستانسیالیستی» در 330 نسخه و بهای 480 هزار تومان در انتشارات ناهید منتشر شده است.
در بخشی از مقدمه رضا وسمه‌گر بر این کتاب می‌خوانیم: کتاب حاضر در اصل مجموعه‌ای از مقالات است؛ مقالاتی که در موقعیت‌های متنوع و در مراحل مختلفی از بنای این دستگاه نظری نگاشته شده‌اند. کوشش شده که استقلال مقاله‌ها، در عین پیوستگی‌شان و اشتراک‌شان در ایدۀ بنیادین اثر حاضر، حفظ شود. از این رو، لاجرم با تکرار شدن‌هایی اجتناب‌ناپذیر چه در مضامین و استدلال‌ها و چه در ارجاعات مواجه می‌شویم که امیدوارم آزاردهنده نباشد.
اثر حاضر مضامین و قلمروهای موضوعی بسیار متنوع و همچنین بینش‌هایی از متفاوت‌ترین نویسندگان و فلاسفه و نظریه‌پردازان را دربرمی‌گیرد. آشکار است که همچون نویسندۀ هر اثر «تأسیسی» دیگری _ در تمایز با اثر «پژوهشگرانه» _ باید امید داشته باشم و آرزو کنم که خوانندۀ گرامی حتی‌المقدور به صرف وجود نام فلان فیلسوف در اثر حاضر و فهم آن مطابق دانش بیرونی خود از او اکتفا نکرده و بکوشد جایگاه و نقش مخصوص او را در جهان تفسیری متن حاضر دریابد. برای نمونه، گابریل مارسل از پررنگ‌ترین شخصی‌ های کتاب حاضر است که در موقعیت‌های گوناگونی ظاهر می‌شود. فهم او، مطابق دانش عمومی و بیرونی یا دایره‌المعارفی از اندیشه و کاراکتر او، مثلاً به عنوان فیلسوف مسیحی یا متأله اگزیستانسیالیست، به امتناع گفت‌وگو مثلاً از بین رفتن امکان نقد رادیکال و جدیِ دستگاه پیشارو منجر خواهد شد. این حکم در باب معنای اصطلاحات و واژگان اساسی و جایگاه و نقش و معنای‌شان در جهان درونی این اثر دوچندان صادق است. برای نمونه، فرض کنید که اصطلاحات «رمانس» یا «رمان» در معنای مرسوم و بیرونی‌شان فهم شوند یا «رمان‌گونه شدن» اندیشه فلسفی معاصر را به رمان ژنویسی سارتر و کامو _ یعنی نخستین برداشتی که به ذهن متبادر می‌شود_ ربط دهیم؛ این یک فاجعۀ تفسیری خواهد بود که - همان‌طور که اغلب اتفاق می‌افتد - هر مباحثه و نقدی را پیشاپیش بی‌ارتباط می‌سازد. گشودگی و همراهی اولیه می‌تواند راه را برای مرتبط‌ترین و ریشه‌ای‌ترین نقدها بگشاید.
در نوشته پشت جلد کتاب هم می‌خوانیم: رسالۀ حاضر به زبان می‌پردازد به هنگام سخن گفتن از یک وضع دیگر، یک انضمامیت متفاوت، یک دیگریِ تاریخی. توهم معرفت به امر تاریخی و ساده‌انگاریِ ملاقات با ابژۀ تاریخی، به‌عنوان محصول اسارت ما در چنگال زبانی که ذاتاً فاشیست است، این کار را آسان می‌نماید. در اینجا، اما، کوشش بر آن است که زنده ساختن یک وضع متفاوت در ذهن خوانندۀ امروزی و اینجایی، در عظمت و دشواری تقلیل‌ناپذیرش عرضه شود؛ رسالتی که برای تحقق آن چیزی کمتر از آشتی دادن دشمنان آشتی‌ناپذیر - فورمالیسم و ساختارگرایی از یک سو و پدیدارشناسی و اگزیستانسیالیسم از سوی دیگر - به کار نمی‌آید. این کوششی است برای رهایی از رمانس‌گونگیِ تاریخیت‌ستیز و حرکت به سوی دیدگاهی رمان‌گونه. آیا می‌توان متنی تاریخی نوشت که همچون بوی عطری آشنا که ما را شگفت‌زده به وضعی متفاوت پرتاب می‌کند یک وضعِ جمعیِ تجربه‌ناشده را به نحوی یقینی در ذهن خوانندۀ متن تاریخ‌نگارانه زنده کند؟ این آرزوی محال رسالۀ حاضر است.