بزرگنمايي:

پیام مازند - به گزارش آفتاب نو، هواداران نساجی هرگز روز 9 اردیبهشت ماه سال 1397 را فراموش نخواهند کرد. روزی که سرنوشت این تیم پس از 24 سال تغییر کرد.
7 سال پیش در چنین روزی تیم نساجی مازندران پس از 24 سال درحالی لیگ برتری شد که هوادارانش ورزشگاه تختی تهران را روی سر خود گذاشته بودند!
تیم ریشه دار شمالی که سال ها در حسرت رقابت در سطح اول فوتبال ایران ( بخوانید لیگ برتر) می سوخت و می ساخت اما به جایی نمی رسید.
شهر خسته (لقب قائم شهر) که ستاره های بزرگی را به فوتبال این مرز و بوم معرفی کرده بود در هیجان انگیزترین فصل تاریخ رقابت های لیگ برتر و در جدالی سخت با همسایه خودش معجزه فوتبالی را رقم زده و به آرزوی 24 ساله جامه عمل پوشاندند.
امروز 9 اردیبهشت ماه است؛ تصادف و تلاقی عجیب یک خاطره خوش و ماندگار با این روزهای تلخ نساجی در اردیبهشت که تأمل برانگیز به نظر می رسد. اردیبهشتی که بهشت نساجی شد و حالا ممکن است به سقوط و جهنم این تیم دوست داشتنی و پرشور تبدیل شود.
چگونه آن نساجی پرشور، منسجم، متحد و جنگجو به این حال و روز امروز افتاده، بحث مفصلی می طلبد که در آینده حتما بدان خواهیم پرداخت اما…
حیف است در این مطلب یادی از دو چهره تأثیرگذار و ماندگار تاریخ نساجی نکنیم؛ اولی مردی است که در بدترین شرایط و وضعیت باشگاه نساجی را خرید. باشگاهی که از آن فقط یک اسم مانده بود و حتی پول آب معدنی هم نداشت اما آن مرد آمد. آن مرد با دست پُر و امید آمد تا رؤیای دیرینه یک شهر و استان را جامه عمل بپوشاند.
صحبت از فرهاد صنیعی فر مالک سابق نساجی است که نه اصالتی قائم شهری داشت و نه حتی اهل مازندران بود اما با تعصبی مثال زدنی و درایتی بی نظیر، یک تیم یا به عبارت بهتر یک شهر را متحد کرد تا روز 9 اردیبهشت برگ زرینی شود در تاریخ نساجی و فوتبال مازندران.
فرهاد صنیعی فر همان طور که بی سروصدا آمده بود، بی سروصدا هم رفت درحالی که حرف های زیادی در دل داشت.
دومی اما محمد عباس زاده بود؛ ستاره ای که گل های حساسی در آن فصل زد و روزهای درخشانی را سپری کرد. یکی از آن روزها را شاید کسی به خاطر نیاورد اما رختکن نساجی در تبریز و آن بازی کذایی با شهرداری تبریز، گواهی می دهند که چه گذشت؟
تیم داوود مهابادی در یک نیمه 2 گل از شهرداری تبریز خورده و رختکن نساجی به ماتمکده ای تبدیل شده بود. مربیان نساجی نومید و دلسرد در رختکن نشسته و سکوت کرده بودند که سایه ای به محمد عباس زاده نزدیک شد: ” کاپیتان! همه رو از رختکن بیرون کن و خودت واسه بچه ها حرف بزن…”
همه به بیرون هدایت شدند، منهای بازیکنان و کاپیتان برای همبازیانش حرف زد و حرف زد و خودش اولین نفر به آن عمل کرد؛ دو گل در نیمه دوم که از قضا هر دو گل را عباس زاده زد و یک امتیاز ارزشمند که ارزش آن در پایان فصل و با صعود نساجی عیان شد.
آن روزها و 9 اردیبشهت 97 به پایان رسید اما خاطره آن تا ابد در ذهن دوستداران نساجی و فوتبال مازندران باقی خواهد ماند. نساجی هفت سال پیش در چنین روزی به لیگ برتر صعود کرد… ماندن این تیم در لیگ برتر، به نفع فوتبال، به نفع مازندران و به نفع این مردم است…
+
آخرین اخبار ورزشی را در جامعه ورزشی آفتاب نو بخوانید.
آیا بابک زنجانی می‌تواند یک الگو باشد؟ گردشگری پایتخت ؛ خسته در دود و ترافیک تغییر مداوم قانون ساعت رسمی؛ بی‌ثباتی در تصمیم‌گیری و بی‌توجهی به کارشناسی «دبلنا» بازی مبتنی بر شانس، قمار با چاشنی توهین به شعور مخاطب! طرح دریا در فقدان ساز و کار باید ها و نبایدها