بزرگنمايي:

پیام مازند - ایرنا / دبیر همایش علمی- تخصصی "تعادل‌بخشی منابع آب زیرزمینی؛ چالش‌ها و راهکارها" گفت: کاهش سطح آب های زیرزمینی در استان مازندران به دلیل برداشت های بی رویه و غیرکارشناسی از سوی باغداران و کشاورزان به مرز هشدار رسیده است.
عبدالله درزی، عضو هیأت علمی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری اظهار کرد: کاهش سطح آب‌های زیرزمینی به دلیل برداشت‌های بی‌رویه و مدیریت نامناسب از اصلی‌ترین چالش‌های استان مازندران است.
بازار
وی افزود: یکی از راهکارهای مطرح شده در این نشست، استفاده از فناوری‌های نوین برای پایش و مدیریت منابع آب زیرزمینی است. به عنوان نمونه، سیستم‌های هوشمند می‌توانند تأثیر چشمگیری در کنترل و بهبود وضعیت منابع آبی داشته باشند.
درزی همچنین به سند امنیت ملی غذایی کشور اشاره کرد و گفت: بر اساس این سند که در سال 1402 تصویب و ابلاغ شد، باید تا افق 1411، مصرف آب را حدود 30 میلیارد متر مکعب کاهش دهیم. این هدف نیازمند برنامه‌ریزی و اجرای دقیق راهکارهای عملی است.
داده‌های دریافتی مرکز ملی اقلیم و مدیریت بحران خشکسالی سازمان هواشناسی کشور نشان می‌دهد که با پیش‌روی غول خشکسالی در مازندران، اکنون بخش های وسیعی از این استان سرسبز درگیر خشکسالی شدید تا بسیار شدید است.
چند سالی از پیش‌روی غول خشکسالی در مازندران سرسبز می‌گذرد و اکنون بخش‌های وسیعی از آن به ویژه مناطق ساحلی تا کوهستانی شرق این استان تحت تاثیر خشکسالی خفیف تا بسیار شدید است و تداوم این وضعیت می‌تواند ضربات جبران ناپذیر زیادی در مسیر توسعه این دیار به همراه داشته باشد.
مازندران که همواره از آن به‌عنوان یکی از مناطق پرآب فلات ایران یاد می‌شود، چندین سال با تنش‌های آبی مواجه شده است. این استان پس از 2 سال‌تر سالی، بار دیگر در شرایط خشکسالی شدید قرار گرفته، به‌طوری که به‌گفته مسئولان و کارشناسان، سال آبی پشت‌سرگذاشته شده یکی از خشک‌ترین سال‌های آبی مازندران در 10 سال اخیر بوده است و مهم‌ترین دلیل بروز این وضعیت نیز کاهش بارندگی‌ها و پیرو آن کم‌شدن حجم آب رودهای این استان است و به این موضوع باید افزایش دمای هوا در زمستان و بهار و ذوب‌شدن زودهنگام برف ارتفاعات به‌عنوان یکی از منابع تامین آب استان را نیز اضافه کرد، هرچند که نشانه‌های خشکسالی و تنش آبی در سراسر مازندران دیده می‌شود، اما مناطق شرقی این استان بیشتر از سایر نقاط در معرض تنش آبی قرار دارند.
کارشناسان خشکسالی را بارش کمتر از حد معمول که منجر به تغییر الگوی آب وهوایی می شود، تعریف کرده اند و در همین راستا نیز خشکسالی از نظر هواشناسی به حالتی از خشکی ناشی از کمبود بارندگی اطلاق می‌شود.
خشکسالی به طور معمول براساس درجه خشکی در مقایسه با مقادیر نرمال یا میانگین و طول دوره خشکی تعریف می شود. تعاریف خشکسالی هواشناسی باید به صورت موردی برای هر منطقه خاص درنظر گرفته شود چرا که شرایط جوی که موجب کمبود بارش می شود، از منطقه ای به منطقه دیگر تغییر می کند.
از دیدگاه اقلیم شناسان، خشکسالی یک پدیده طبیعی است که در اثر تغییرات الگوه‌های آب وهوایی ناشی از کاهش نزولات جوی کمتر از حد معمول خود به خود به وجود می آید و ادامه آن موجب عدم تعادل اکولوژیکی و هیدرولوژیکی می شود.
از طرفی چون از دیدگاه جغرافیایی تعریف خشکسالی مفهومی مکانمند است، شدت خشکسالی در هر محل تابعی از ضریب تغییرپذیری بارش در همان محل است بنابراین از نظر اقلیم شناسی خشکسالی قابل تعیین است به طوری که در این روش درجه خشکسالی و ترسالی تعیین می شود.