بزرگنمايي:

پیام مازند - روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: در سال‌های اخیر بسیاری از منتقدان بودجه‌ریزی، به بودجه‌های فرهنگی و مؤسسات دینی و افزایش سالانه آنها اعتراض می‌کنند. در کنار این اعتراض و انتقاد، متأسفانه از تخصیص بودجه‌های کلان به سایر مؤسسات غیرضروری که بخش قابل ملاحظه‌ای از پول‌ها را می‌بلعند و خاصیتی هم برای کشور ندارند، چیزی گفته نمی‌شود.
هم دولت در تدوین لایحه بودجه کل کشور و هم مجلس در تصویب آن باید برای چابک‌سازی حکمرانی تلاش کنند. چابک‌سازی حکمرانی مستلزم سه اقدام اساسی است که عبارتند از جلوگیری از افزایش مؤسسات و مراکز غیرضروری، حذف مؤسسات و مراکز غیرضروری و کاهش بودجه‌های زائد.
اشاره به بعضی مصادیق این سه مورد شاید بتواند راهنمای عمل برای بازگشت بودجه‌ریزی و تدوین و تصویب آن به ریل صحیح و واقعی باشد.
در سال‌های اخیر، هر قوه‌ای از قوای سه‌گانه جداگانه برای خود خبرگزاری یا حتی خبرگزاری‌هائی تأسیس کرده‌اند که اخبار اختصاصی آنها را منتشر می‌کنند. طرفه اینکه این خبرگزاری‌ها موظفند از رئیس قوه با تعریف و تمجید و حتی با عناوین ویژه خبردهی کنند و از سفر کردن، نطق کردن، شرکت در همایش‌ها، اظهارنظرها و هر کار دیگری که انجام می‌دهند به صورت لحظه‌ای گزارش بدهند بطوری که به نظر می‌رسد فقط سرفه کردن آنهاست که هنوز مشمول خبررسانی نشده است.
عجیب‌تر اینکه تعدادی از وزارتخانه‌ها هم جداگانه برای خود خبرگزاری تأسیس کرده‌اند! و آنها هم موظفند اخبار ریز و درشت وزیر را با قید فوریت و با تمام جزئیات منتشر کنند. و باز عجیب‌تر اینکه بعضی از قوای سه‌گانه و وزارتخانه‌ها جداگانه روزنامه، هفته‌نامه، ماهنامه و فصلنامه هم دارند و بخش پرهزینه‌ای برای تبلیغ کارهای خود به وجود آورده‌اند.
سؤال اینست که اگر وجود چنین خبرگزاری‌ها و نشریاتی ضرورت دارد، فلسفه وجودی خبرگزاری دولتی جمهوری اسلامی و رسانه ملی چیست؟ اگر با این رسانه‌های عام که از بودجه دولت و بیت‌المال تغذیه می‌کنند مشکل دارید آن مشکل را حل کنید نه اینکه به جای حل مشکل به تأسیس خبرگزاری‌ها و نشریات اختصاصی متوسل شوید و هزینه‌های هنگفتی را بر بیت‌المال تحمیل کنید.
تأسیس پژوهشگاه‌های متعدد برای هر وزارتخانه و دستگاه حاکمیتی، ایجاد انواع مراکز آموزش عالی و دانشگاه‌ها و دانشکده‌های غیرضروری و افزودن بر مراکز فرهنگی کشور با عناوین و اسامی و بهانه‌های مختلف، ازجمله اقدامات هزینه‌زا هستند که در سال‌های اخیر به صورت عجیبی مرسوم شده است.
آنچه مایه تأسف شدید است بی‌خاصیت بودن این اقدامات پرهزینه برای کشور است. این اقدامات پرهزینه نه‌تنها وضعیت فرهنگی و اقتصادی کشور را بهبود نبخشیده‌اند بلکه هر روز به کاهش ارزش پول ملی و بدتر شدن وضعیت فرهنگی جامعه منجر گردیده‌اند، بگذریم از انتصابات غیرلازم در اطراف مقامات که بودجه‌های زیادی را می‌بلعند.
اگر قرار است اینهمه فریاد صاحبنظران درباره زائد بودن اینهمه مؤسسات بی‌خاصیت و افزایش نجومی هزینه‌های آنها و حقوق‌های فوق نجومی صاحبان مناصب حکمرانی به گوش مسئولین نرود، بفرمائید تا منتقدان ساکت شوند و صاحبان قلم از نوشتن خودداری کنند. شرط حکمرانی صحیح البته این نیست، حکمرانان باید به توصیه‌های خیرخواهان توجه کنند تا بتوانند به حکمرانی موفق و سالم دست یابند.