پیام مازند - به گزارش "ورزش سه"، ورزشگاه پارس شیراز ورزشگاهی است که بر خلاف نام و عنوانش در طی چند سال اخیر هر زمان درباره آن خبر یا مطلبی منتشر شده، بحث بازسازی و روند تغییرات ساختاری این ورزشگاه مطرح بوده و فوتبال‌دوستان شیرازی که فاصله چندانی هم با این ورزشگاه ندارند، از آن صرفا در حد یک نام خاطره دارند.
ورزشگاه 50 هزار نفری پارس شیراز در سال 1376 فرایند ساخت و ساز آن آغاز شد و اگر بگوییم این فرایند تا به امروز تکمیل نشده، هیچ دروغی نگفته‌ایم.
در سال 1376 غلامرضا صحراییان استاندار وقت فارس کلنگ احداث مجموعه ورزشی پارس را با بودجه‌ای بالغ بر 6٠ میلیارد ریال به زمین زد و پس از حدود 22 سال در سال 1396، در دوره ریاست جمهوری حسن روحانی این ورزشگاه مراسم افتتاحیه زمین چمن و در واقع محدوده کاسه چمن برگزار شد. این افتتاحیه باعث شد سازمان لیگ اجازه دهد به مدت 2 سال بازی‌های لیگ دسته اول کشور در آن برگزار شود و تیم فجر شهید سپاسی با حضور علی اصغر کلانتری که در صدد بازگشت به لیگ برتر بود، جشن صعودش به لیگ را در این ورزشگاه برگزار کرد.

پس از آن، آقای کامیاب، مدیرکل وقت ورزش و جوانان استان فارس، برکنار شد و در زمان آقای حاجی‌زاده قرارداد تعویض زمین چمن با پیمانکار وقت منعقد شد، اما با توجه به تغییرات دولت، دکتر حاجی‌زاده جای خود را به دکتر صفرپور داد که ایشان در کمال تعجب زمین چمن را از پیمانکار تحویل نگرفت!
این ماجرا 5 سال طول کشید تا در نهایت در تاریخ یازدهم آبان ماه 1403، قرار شد پیشکسوتان فوتبال استان فارس و مرکزی روی زمین چمن آن بازی کنند ولی عمق فاجعه رخ داده در ورزشگاه یا بهتر است بنویسیم در «متروکه ورزشی پارس شیراز» امروز مشخص شد.
*سرویس‌های بهداشتی بسیار کثیف بوده و آب این قسمت بسیار کثیف و غیرقابل استفاده است؛ همچنین آب آشامیدنی این مجموعه به دلیل بدهی به اداره آب قطع شده است.

*پیست تارتان برای دوومیدانی در بسیاری از نقاط فرونشست کرده ‌و غیرقابل استفاده است. این قسمت مشخصا باید تعویض گردد که در گام اول باید زیرسازی صورت بگیرد.
*با توجه به برگزاری بازی‌های لیگ برتری، فجر شهید سپاسی در ورزشگاه حافظیه، پروژکتور‌ها به این ورزشگاه منتقل شده. البته وسایل رختکن‌ها میز به حافظیه منتقل شده است.
*این ورزشگاه فاقد سیستم صوتی است. همچنین هیچ دوربین مدار بسته‌ای ندارد و مشخصا این موضوع باعث می‌شود به دلیل امنیتی هیچ مسابقه‌ای در آن برگزار نشود.
*جایگاه ویژه و خبرنگاران و صندلی‌ها به دلیل 5 سال عدم حفاظت و بی‌مصرف گذاشتن مستهلک شده است.
*اسکوربرد و گیت‌های ورود هنوز در حالت نصب مانده است.
آنچه مسلم است اینکه ورزشگاه پارس شیراز به دلیل بی‌توجهی مسئولان مربوط پس از نزدیک به سه دهه در حالی در سال 1996 مورد افتتاح و بهره‌برداری قرار گرفت که خیلی زود بار دیگر به دلیل سهل‌انگاری در نگهداری از دسترس خارج شده است.
امید است مسئولان و تصمیم‌سازان وزارت ورزش و جوانان کشور و در راس آنها مسئولان دولت که طی سال‌های اخیر هزینه هنگفتی صرف ساخت این پروژه بزرگ کرده‌اند، توجه ویژه‌ای به آن داشته باشند و با اقدامات خود بار دیگر ورزشگاه 50 هزار نفری پارس به عنوان چهارمین ورزشگاه بزرگ کشور را زنده کنند.