بزرگنمايي:

پیام مازند - ورزش 3 /تراکتور با دوری از حواشی و حفظ آرامش، یکی از باثبات‌ترین فصل‌های خود را در مسیر قهرمانی طی می‌کند.
بیراه نگفته‌ایم که تراکتور مدل و نسخه اسکوچیچ، فصل کم حاشیه‌ای را پشت سر گذاشته و ثمره همین اجتناب از جنجال، به یکی از عوامل مهم نزدیک شدن تی تی‌ها به اولین قهرمانی خود در لیگ برتر تبدیل شده است.
پنج هفته تا پایان لیگ بیست و چهارم باقی مانده و معمولا با نزدیک شدن به مقطع پایانی فصل و البته با افزایش فشار روحی و تنش و هیجان، حواشی و جنجال‌ها به اوج خود می‌رسد.امسال هم به مانند سالیان گذشته لیگ برتر دچار خلف عادت نشد و چه بسا که در همین هفته اخیر، شاهد اتفاقاتی در دیدار تیم‌های آلومینیوم و سپاهان و هوادار و ملوان بودیم که در نوع خودش باورکردنی نبود.
باید اذعان داشت که هفته بیست و پنجم لیگ بیست و چهارم، یکی از سیاه ترین و مشمئز کننده ترین روزهای ادوار تاریخ لیگ برتر لقب می‌گیرد. کتک کاری‌های کنار و خارج از زمین در بازی ملوان و هوادار، آنقدری زشت و سخیف و شنیع بود که در حال حاضر اگر از آن حوادث غیر اخلاقی و غیر انسانی چیزی نگوییم و ننویسیم بهتر است!
جالب اینجاست که در فصل جاری، اکثر تیم‌های مدعی سنتی در مسیر قهرمانی لیگ برتر، در مقاطعی از فصل خواسته یا ناخواسته وارد بحران‌ها و چالش‌های عمیقی شدند و تیم‌ها از حیث حفظ استاندارد عملکرد همیشگی خود، ضربات سهمگینی و سنگینی خوردند.
استقلال که از همان پیش فصل در حالی که هنوز لیگ شروع نشده بود، به معضلاتی بی انتها وارد شد و همچنان در باتلاقی از هر نوع حواشی داخل و خارج از مستطیل سبز، دست و پا می‌زند. ماجرای تعویض و تغییر سرمربی برای سرخ پوشان پایتخت برخلاف فصل گذشته، گران تمام شد و شاگردان کارتال بازی به بازی از جام دور شدند. سپاهان هم به مثابه استقلال و پرسپولیس، درگیر جنجال‌های بی پایانی شد؛ اعتراضات گسترده به عملکرد تیم‌های مختلف داوری از جمله حسن اکرمی، قصه خوشحالی فوق منشوری و جنجال برانگیز میلاد زکی پور و رفتن مورایس از این تیم، از جمله مشکلاتی بود که به تمرکز بازیکنان سپاهان در برهه‌های مختلف فصل خدشه وارد کرد.
بازار
اما تراکتور به جز پرونده بیرانوند که بخشی از آن به اشتباهات تیم مدیریتی پرسپولیس بر می‌گردد و قسمت دیگری از آن به صحنه‌های عجیب و غریب دیدار برگشت این تیم مقابل پرسپولیس در ورزشگاه آزادی و به وسط آمدن نام بیرو مربوط می‌شود، تقریبا حاشیه آنچنانی نداشت و از گزند سایر حاشیه‌های ریز و درشت در امان ماند.در واقع بهتر است بگوییم تراکتور تیم کم حاشیه‌ ای بود و کمتر گرفتار دام حواشی شد. هرچند ناگفته نماند که اعتبار زیادی از این مدیریت و فیلتر حواشی به مرد کروات نیمکت تی تی‌ها تعلق می‌گیرد.
اسکوچیچ تا آنجایی که امکان داشت، سعی کرد اخبار و حواشی محیط درون و بیرون از رختکن تیم را کنترل کند و به شدت مراقب بود که ذهن شاگردان خود، اسیر جنجال‌های زرد و شایعات بی پایه و اساس نشود. البته یادمان نرود که اضافه شدن خداداد عزیزی به نیمکت پرشورها در نیم فصل دوم، اقدام عجیبی از سوی مسئولان تراکتور بود و تی تی‌ها می‌توانستند حداقل شخصیتی با منش و اخلاق حرفه ای و کنترل بر ذهن و افکار خود و کاربلد در امر مدیریت و سرپرست به نیمکت تیم اضافه کنند!
به هر روی، تراکتور در قیاس با فصول پیشین، فصل نسبتا آرامی را دنبال می‌کند. این آرامش ذهنی و تمرکز بازیکنان بر امور و مباحث تاکتیکی، یکی از همان هزاران چیزی است که تراکتور در طی سال‌های اخیر به آن نیاز مبرمی داشته و انگار این نیاز و اصل مهم، در تراکتور فصل بیست و چهار به خوبی رعایت شده است.
قرمزهای تبریز و دراگان اسکوچیچ بیش از هر زمانی به اولین قهرمانی خود در تاریخ لیگ برتر نزدیک هستند و هر هفته صدای پای جام،بیشتر و نزدیک تر از قبل برای تی تی‌ها به گوش می‌رسد!