پیام مازند - وانانیوز|
شرایط پرسپولیس در هفته‌های اخیر بغرنج و دور از انتظار پیش رفته و هواداران این تیم به شدت به عملکرد ارکان مختلف باشگاه معترض هستند. اما برخی هواداران مدیران فعلی پرسپولیس مدعی می‌شوند که این تیم در سال‌های اخیر موفق به فتح جام‌های فراوانی شده و به همین علت عملکرد کادر مدیریتی این تیم درخشان و قابل دفاع بوده است.
اما نباید فراموش کرد که برای بررسی عملکرد تصمیم گیرندگان کلان در فوتبال به مواردی جز فتح جام و برتری در مسابقات بزرگ و مهم توجه می‌شود و پرسپولیس در یک سال اخیر دچار یک سردرگمی و بی‌برنامگی شدید و قابل توجه در بحث انتخاب سرمربی شده و به نظر می‌رسد هیچ سیاست خاصی در این باشگاه برای انتخاب مرد اول کادر فنی حاکم نیست.
حدود یک سال قبل و در چنین روزهایی بود که یحیی گل‌محمدی از این باشگاه جدا شد و در شرایطی که ابتدا اخبار حاکی است توافق پرسپولیس و برانکو بود، در نهایت آنها با دستیار یحیی یعنی اوسمار ادامه داده و با همین سرمربی برزیلی به عنوان قهرمانی دست یافتند. اما در فصل تابستان و بعد از این موفقیت بزرگ بود که اوسمار از پرسپولیس جدا شده و جای خود را به خوان کارلوس گاریدو، سرمربی با تجربه و اسپانیایی داد.
باشگاه پرسپولیس مدعی شد که برای استخدام این سرمربی 700 هزار یورو هزینه کرده و این رقم قرارداد ابتدایی این سرمربی اروپایی بوده است. اما تنها چند ماه بعد از توافق با گاریدو و شروع کار او در تهران بود که پرسپولیس پیش از پایان نیم فصل خبر از قطع همکاری با او و تلاش برای ساخت استخدام یک سرمربی جدید آغاز شد. در یک ماه گذشته بیش از 10 نام بزرگ و مطرح حتی در جهان فوتبال برای حضور نیمکت پرسپولیس مطرح شد. حالا هم برخی اخبار حاکی از آن است که پرسپولیس بیش از دو میلیون دلار برای جذب سرمربی جدید خود پرداخت خواهد کرد و در واقع آنها در این فصل حدود 3 میلیون دلار برای جذب سرمربی هزینه کرده‌اند و علیرغم این شرایط نیز همچنان آینده این تیم در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. نکته عجیب اینجاست که هنگام مطرح شدن نام‌های مختلف برای حضور روی نیمکت پرسپولیس، امکان درک یک سیاست یا برنامه خاص در بین اسامی ذکر شده ممکن نیست.
به عنوان مثال مشخص نبود مدیر پرسپولیس قصد دارند از یک مربی با سیستم سه دفاعه استفاده کنند، یا چهار دفاعه. اینکه فرد مورد نظر آنها علاقه‌مند به جوانگرایی یا بهره‌گیری از سیستم هجومی است یا می‌تواند یک سرمربی با تفکرات دفاعی باشد. به نظر می‌رسید هر نام مطرحی که در بازار وجود داشت، در لیست پرسپولیس قرار می‌گرفت و این به معنای عدم وجود یک سیاست مشخص و روشن در این باشگاه برای پیشبرد اهداف است (اگر هدفی تعریف شده باشد).
برخی هوادار پرسپولیس معتقدند این ارقام حدود 250 میلیارد تومانی می‌تواند برای در مسیر سرمایه‌گذاری برای جذب بازیکنان جوان و جوانگرایی تدریجی برای ترکیب نسبتاً مسن پرسپولیس استفاده شود. بی‌تردید بازیکنانی مانند رضا غندی‌پور، محمدمهدی‌ زارع یا امیر رزاقی‌نیا یا حتی محمد قربانی یا محمدجواد حسین‌نژاد از لیگ روسیه می‌توانند با چنین ارقامی به ترکیب پرسپولیس اضافه شده و در فصول بعدی زمینه‌ساز موفقیت‌های متوالی این تیم لقب گیرند. اما در ماه‌های اخیر یک رقم هنگفت و قابل توجه، بدون برنامه‌ریزی مشخص، برای جذب سرمربی در پرسپولیس خرج شده و هنوز هم مشخص نیست پایان این پروژه چگونه رقم خواهد خورد.

اوضاع در اردوی استقلال نیز چندان متفاوت نیست و این تیم در یک دهه اخیر دچار یک بی‌برنامگی محض و شدید در انتخاب سیاست‌های فنی خود شده است. به عنوان مثال استقلال در ابتدای فصل و در شرایطی که اخبار حاکی از آن بود که جواد نکونام میانه چندان خوبی با مدیران باشگاه ندارد، با این سرمربی کار خود را لیگ برتر آغاز کرد و البته در فصل تابستان دست به خریدهای بزرگی زده و میلیاردها تومن برای جذب بازیکن پرداخت کرد. اما خیلی زود بعد از اولین شکست بود که شایعات جدایی جواد نکونام از این باشگاه مطرح شد و این سرمربی جوان بالاخره بعد از شکست برابر السد در لیگ نخبگان آسیا شغل خود را از دست داد. مدیران استقلال که مورد آماج حملات هواداران تیم بودند، خیلی زود با یک سرمربی آفریقایی به توافق رسیده و پیتسو مسیمانه را به خدمت گرفتند.
اخبار حاکی از آن است که استقلال مبلغ 1.4 میلیون یورو برای دو سوم فصل به این سرمربی پرداخت کرده که رقمی هنگفت و نجومی برای این مقطع کوتاه محسوب می‌شود. حالا موسیمانه در این مدت سه ماهه حضور خود در تهران هنوز موفق به ایجاد تغییر چندان مهمی در سبک بازی استقلال و نتایج این تیم نشده و حالا صدای اعتراضات هواداران این تیم گریبان او را نیز گرفته است. به نظر می‌رسد استقلال نیز رقمی در حدود 2 میلیون یورو در فصل جاری برای استخدام سرمربی خرج کرده و البته عایده چندان مهمی هم نصیب این باشگاه نشده است.
پس همین بی‌برنامگی و عدم وجود یک سیاست مشخص در باشگاه استقلال نیز به وضوح دیده می‌شود. شاید به همین علت است که این دو باشگاه پرطرفدار ایرانی در یک دهه اخیر و علیرغم سرنوشتی متفاوت، دچار روزمرگی بوده و به ندرت موفق به جذب بازیکنان جوان و آینده‌دار شده‌اند. عدم تمایل مدیران به انجام پروژه‌های کلان مانند ترمیم چمن ورزشگاه تمرینی یا جذب بازیکنان جوان و قراردادهای بلند مدت و درآمدزایی از این مسیر، از مشکلات اصلی این دو باشگاه لقب گرفته است.
به هر حال به صورت سنتی هواداران فوتبال در ایران معتقدند که منابع مالی چندان گسترده‌ای در ایران وجود ندارد و این کشورهای عربی هستند که با ارقام کلان و نجومی موفق به درخشش در لیگ نخبگان آسیا می‌شوند. اما حتی پرداخت این اعداد بزرگ برای تیم‌های عربی نیز چندان عرف نیست و بیشتر به نظر می‌رسد عدم استفاده درست از پول موجود در دو باشگاه و حضور مدیرانی که برنامه خاصی برای پیشبرد اهداف باشگاه ندارد، این ضررهای سنگین را به آنها تحمیل می‌کند.
البته نباید فراموش کرد که در سال‌های اخیر و با ورود سرمایه‌گذاران متمول به دنیای فوتبال، پرداخت ارقام سنگین تبدیل به پیشآمدی طبیعی و عرف در دنیای فوتبال شده و به هر حال دو تیم بزرگ و پر هوادار پایتخت نیز از این قاعده مستثنی نیستند. اما هواداران دو تیم پرسپولیس و استقلال امیدوارند که این پرداخت عددهای سنگین بر اساس یک سیاست و خط‌ مشی از پیش تعیین‌شده صورت پذیرد. وگرنه همین ارقام در صورت استفاده درست و بابرنامه، منجر به ظهور دوران درخشان برانکو در پرسپولیس یا فتح جام طلایی استقلال با فرهاد مجیدی هم شده است.