بزرگنمايي:

پیام مازند - خبرگزاری آریا - دومین نشست از سلسه‌نشست‌های پیشرفت فرهنگ‌بنیان با موضوع «سیاست‌های توسعه صنعت بازی‌های ویدیویی ایران» چهارشنبه 4 مهر 1403 در پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات برگزار شد.
به گزارش خبرگزاری آریا پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات در این نشست محمدمهدی بهفرد (مدیرعامل استودیو مدریک)، ابوالفضل صادق (مدیرعامل استودیو تتراپازل)، علیرضا شیخانی (مدیر استراتژی و عملیات مایکت)، علیرضا فراهانی (معاون تنظیم‌گری و توسعه کسب‌وکار بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای) و مرتضی جمشیدی (کارشناس و منتقد حوزه بازی‌های ویدیوی)در خصوص اقدامات راهبردی و برنامه‌های اجرایی توسعه صنعت گیم، سخنرانی کردند.
در بخش اول این برنامه محمدمهدی بهفرد به برخی اقدامات مهم راهبردی و اجرایی توسعه صنعت گیم اشاره کرد و گفت: در بخش حاکمیتی، اگر حاکمیت فقط یک گوگل‌پلی باز کند، کافی است و در بخش کسب‌وکار هم، نظام عرضه و تقاضای بازار می‌تواند خودکار مشکل را حل کند. برگزاری نمایشگاه‌های تخصصی، کنفرانس‌ها و جشنواره‌های مرتبط با حوزه بازی و سرگرمی را یکی از گلوگاه‌های مهم صنعت می‌بینم؛ همانطور که در کل دنیا چنین است. ما قبل از کرونا به لحاظ شبکه‌سازی دچار مسئله بودیم اما امروز با خودمان هم دچار مشکل هستیم. در چنین رویدادهای بین‌المللی مقدار زیادی دانش و ایده مبادله می‌‎شود که می‌تواند منشأ خیرات زیادی باشد. امروز جای این رویدادها که بعد از کرونا تعطیل شده، بسیار خالی است.
او با اشاره به موضوع فیلترینگ و راهبری سامانه همگرا افزود: حل موضوع فیلترینگ در حد بنیاد بازی‌ها نیست. شورای عالی فضای مجازی توانایی‌ و امکانات زیادی برای حل این موضوع دارد. در خصوص راهبری سامانه همگرا هم، راهکارهایی چون ایجاد سازوکار منسجم برای همگراسازی ظرفیت‌های نهادها و ذینفعان صنعت بازی‌های ویدیویی و ایجاد سازوکاری برای راهبری اثربخش در توسعه تیم‌های کوچک و مستقل بازی‌سازی مبتنی بر ظرفیت‌های استانی خوب هستند اما چگونگی اجرای این راهبردها مهم است.
بهفرد در پایان سخنان خود بر اهمیت ورود صنایع بزرگ به حوزه بازی‌ها تأکید کرد و ورود مجموعه‌های دولتی و خصولتی به این عرصه را به دلیل بالابردن دستمزدها و نادیده‌گرفتن خروجی‌های کار، مخرب دانست.
در ادامه ابوالفضل صادق با بیان اینکه بازی برای وقت تلف‌کردن نیست، اظهار داشت: پیش از هر چیز باید بدانیم بازی چه نیازی از ما را رفع می‌کند. مطابق طبقه‌بندی نیاز انسان‌ها، علاوه بر نیازهای فیزیولوژیکی و شناختی که برخی بازی‌ها پوشش می‌دهند، برخی حس کنجکاوی بشر و برخی برای ارضای حس زیبایی‌شناختی هستند. بنابراین بازی برای وقت‌تلف کردن نیست.
او اقدام براساس داشته‌ها و ظرفیت‌ها را مسئله‌ای اساسی دانست و افزود: مدیرانی که روی کار می‌آیند به جای تهیه یک فهرست بلندبالا از اهداف که به هیچ‌کدام نرسند، بهتر است برای هر سال یک هدف کوچک تعیین کنند تا با عملکرد درست و با کیفیت بالاتر بتوانند به آن برسند. در این خصوص لازم است براساس داشته‌ها و ظرفیت‌های خود پیش رویم. ازجمله ظرفیت‌هایی که می‌تواند به صنعت بازی کمک کند و کل دنیا به سمت آن رفته است، ای اسپورت است که ما هم می‌توانیم به سمت آن برویم. درخصوص اقدامات راهبردی و اجرایی هم، ضمن تأیید سخنان آقای بهفرد در خصوص راهبردها، بهتر است پیش از هر چیز، نیازهای اساسی این حوزه ازجمله ارائه اینترنت آزاد برای صنعت بازی، رفع فیلترینگ گوگل‌پلی و ... اتفاق بیفتد.
علیرضا شیخانی سومین سخنران این برنامه از اهمیت سیاست فرهنگی و رسانه‌ای صحیح سخن گفت و تصریح کرد: اگر ما سیاست فرهنگی و رسانه‌ای درستی برای تقویت بازی‌های بومی داشته باشیم، اقدامات راهبردی مانند حمایت از برگزاری نمایشگاه‌های تخصصی، کنفرانس‌ها و جشنواره‌های مرتبط با حوزه بازی و سرگرمی ناخودآگاه در دل آن قرار خواهند گرفت. راهکارهای تقویت این سیاست فرهنگی رسانه‌ای هم خود را در کمپین‌های رسانه‌ای، بیلبوردهای شهرداری، بستر تلویزیون و ... نشان خواهد داد. اقدامی چون تدوین برنامه جامع و حمایت از ایجاد و توسعه شرکت‌های خصوصی ارائه‌دهنده خدمات زیرساخت نیز نیازمند درک و پذیرش حاکمیت و ایجاد تسهیلات مالی برای شرکت‌های فعال زمینه‌ساز در ارائه خدمات زیرساختی است که می‌تواند به توسعه بازی‌های ویدیویی کمک شایانی کند.
در ادامه جعفرزاده در انتقاد از شیب کند پیشرفت صنعت بازی ابراز کرد: هم مسئله فیلترینگ و هم مسائل تحریم، نیروی انسانی، توان مالی شرکت‌ها، سرمایه‌گذاری و ... مهم هستند اما تحریم و فیلترینگ در رأس هستند. شیب پیشرفت صنعت بازی به شکل جدی کم شده و این از زمانی است که فیلترینگ انجام شده و برجام زمین خورده است. مواردی چون حمایت مالی مستقیم در بخش دولتی ممکن است فساد به همراه داشته باشد. لذا بهتر است حمایت بخش دولتی به شکل غیرمستقیم مثل ارائه سرویس اینترنت بدون فیلتر و کمک به شرکت در نمایشگاه‌ها باشد.
مرتضی جمشیدی سخنران بعدی این نشست با بیان اینکه صنعت بازی برای حاکمیت جدی نیست، خاطرنشان کرد: صنعت بازی برای حاکمیت جدی نیست و در این میان بنیاد بازی‌ها به دنبال اثبات خود به حاکمیت است. یعنی به‌طور کلی زمین بازی، یک زمین بهم‌ریخته است که از مسئله کپی‌رایت تا قرار نگرفتن بازی‌ها در ویترین مایکت یا کافه‌بازار، همه‌ چیز دیده می‌شود. از طرف دیگر برخی تولیدکننده‌ها در این شرایط مجبور هستند برای گرفتن کاربری، برخی خطوط قرمز را مانند اینفلوئنسرها زیرپا بگذارند. از طرف دیگر بنیاد بازی‌ها هم به جای اینکه بخش خصوصی را برای برگزاری رویدادها به میان آورد و کنارش قرار بگیرد، خودش درگیر برگزاری رویدادها می‌شود و مأموریت‌هایش روی زمین می‌ماند. واقعیت این است که سوزن حاکمیت و مدیرانش در دهه 60 گیر کرده و شکاف بزرگی میان او و این صنعت وجود دارد؛ عاملی که باعث شده خروجی‌های تصمیماتش بیشتر از آنکه جنبه سرگرمی داشته باشد، جنبه دولتی داشته باشد. در حالی که فرهنگ را باید با نگاه نرم جلو برد نه نگاه خط‌ورسم‌دار. دایره شناختی حاکمیت از عرصه گیم ناقص است و بهتر است کسانی روی کار بیایند که طرز فکرشان فرق داشته باشد و اقداماتشان اثرگذار باشد.
در پایان این نشست علیرضا فراهانی بر لزوم فعالیت‌ دولت و بخش خصوصی در بخش مربوط به خود بدون ورود به حوزه یکدیگر تأکید کرد و گفت: دولت باید بداند که کارش تنها فراهم‌کردن زیرساخت است تا تولیدکننده به زمین برود و گل خود را بزند. درخصوص ورود صنایع بزرگ به حوزه بازی، وقتی سراغ صنایع بزرگ می‌رویم و از مفیدبودن این عرصه برای آن‌ها سخن می‌گوییم، اصلاً موضوع را نمی‌شناسند. یکی از کارهای دیگر در این حوزه، ایجاد شبکه اجتماعی است که از طریق پیوند افراد با یکدیگر ایجاد می‌شود و راه‌حل آن حمایت از برگزاری نمایشگاه‌هاست.
گزارش از: بهاره رضایی