بزرگنمايي:

پیام مازند - وقتی که مسعود پزشکیان، رئیس دولت چهاردهم پیش از سفر به عراق خطاب به معاون امور بین‌الملل دفتر رهبر انقلاب گفت «ما را به دیپلماسی وادار می‌کنند که بلد نیستیم!»، بسیاری این صحبت را مزاح دانستند و با خنده از کنار آن گذشتند، اما او در نخستین نشست خبری خود به عنوان عالی‌ترین مقام اجرایی کشور نشان داد که یا واقعا دیپلماسی بلد نیست یا نمی‌خواهد خود را با پروتکل‌ها و ادبیات رسمی حوزه بین‌المللی هم‌سو کند. این در حالی است که هر اقدام و رفتار اشتباه یک مسئول آن هم در رده مهمی مانند ریاست جمهوری در خارج و داخل کشور، می‎تواند سبب بی‌احترامی به کشور ایران شود.
به گزارش دیده‌بان ایران، مسعود پزشکیان که به عنوان فردی صادق و ساده‌دل شناخته می‌شود و خودش هم سعی می‌کند خود را خاکی و مردمی نشان دهد، در نشست خبری روز دوشنبه 26 شهریور نیز همین رفتار را در جمع اصحاب رسانه در پیش گرفت. اگرچه برخی این رفتارهای پزشکیان را نوعی پوپولیسم می‌دانند، اما نباید فراموش کرد که این رفتار برخی مسئولان پیش از او بوده است که مردمی بودن را در ذهن بخش بسیاری از جامعه، به‌ویژه آن‌ها که حاضر به مشارکت در انتخابات نشدند، به عنوان جلوه‌ای از ریاکاری به ثبت رسانده است. مسئولانی که خود از مبارزه با فساد و استکبار جهانی سخن می‌گویند، اما فرزندانشان در کشورهای اروپایی یا کانادا و آمریکا در ثروت و رفاه غوطه می‌خورند نیز ادعای مردمی بودن داشتند و این واژه را با رفتار دوگانه خود، طور دیگری در جامعه معنا کردند. 
با این حال، رئیس دولت چهاردهم اگرچه رویکرد متفاوتی را نسبت به مدیران گذشته که به پوپولیست بودن شهره بودند، در پیش گرفته است، اما ساده‌انگاری پروتکل‌ها و ادبیات رسمی یک رئیس‌جمهور توسط او، در همین دو ماه و نیمی که از پیروزی‌اش در انتخابات می‌گذرد، به حدی است که ادامه این روند می‌تواند حتی منافع ملی کشورمان را به خطر بیندازد. پزشکیان باید بداند که از دوره نمایندگی او گذشته و لازم است در قامت یک رئیس‌جمهور سخن بگوید و رفتار کند. او که با تجربه چهار دوره نمایندگی مجلس، در جریان مشکلات مردم قرارگرفته است، حالا باید به ریاست دولت بپردازد و طوری رفتار کند و سخن بگوید که هم مردم خودمان و هم ملت‌ها و دولت‌های خارجی احساس کنند که یک رئیس‌جمهور با آن‌ها سخن می‌گوید، نه یک فرد خاکی و ساده‌دل که عرف دیپلماسی را نمی‌شناسد. 
به عبارت دیگر، در کنار صادق بودن، یکی از ویژگی‌های بسیار مهم دیگری که یک رئیس‌جمهور باید داشته باشد، سنجیده، حساب‌شده و با لحن مناسب سخن گفتن است. پزشکیان در میان مسئولان کشور، مردم و حتی بخشی از افرادی که به او رای نداده‌اند، به عنوان یک انسان راستگو شناخته می‌شود، ولی حالا که این مرد پاکدست و صادق به ریاست جمهوری رسیده و سرنوشت کشور را به دست گرفته است، باید بداند که هر سخنش بار معنایی، حقوقی و روانی خاصی برای جامعه به همراه دارد؛ بنابراین، پزشکیان حتما باید فرهنگ رسمی و دیپلماتیک را در کلام و رفتار خود حفظ کند، نه این که مدام از پروتکل‌ها بگریزد و صحبت‌هایی را بیان کند که نشان‌دهنده عدم اشراف دومین مقام رسمی کشور به واقعیت‌های ایران و جهان باشد. 
رئیس‌جمهور ایران خودش می‌گوید «دیپلماسی بلد نیستم!»
پزشکیان به خواست خود وارد انتخابات شده و حالا که رئیس‌جمهور شده است، باید پروتکل‌های رسمی عرصه سیاست و دیپلماسی را رعایت کند. این در حالی است که رئیس‌جمهور کشورمان، پیش از سفر به عراق که نه‌تنها اولین سفر خارجی او بود، بلکه به دلیل همسایگی و روابط استراتژیک بین دو کشور، اهمیت بسیار بالایی هم داشت، در پاویون فرودگاه مهرآباد در پخش زنده گفت که «ما را به دیپلماسی وادار می‌کنند که بلد نیستیم!» پزشکیان حتی در پایان مصاحبه از حجت‌الاسلام محسن قمی، معاون امور بین‌الملل دفتر رهبر انقلاب نیز به شوخی سوال کرد که «خیلی خراب نکردم که؟» 
حتی اگر پزشکیان در حین بیان این جملات صرفا قصد مزاح داشت، باید حواس خود را جمع می‌کرد که میکروفون او باز است و تمام این صحبت‌ها پخش می‌شود. رئیس‌جمهور باید توجه می‌کرد که بیان چنین جملاتی، بازی با آبروی ملت و کشور است و بسیار نامناسب است که دومین مقام رسمی کشور، حتی به شوخی بگوید که «من دیپلماسی بلد نیستم!» در این شرایطی، عجیب نیست اگر برای افکار عمومی این سوال پیش بیاید که چنین رئیس‌جمهوری چگونه می‌تواند منافع ملت ایران را در نظام جهانی حفظ کند؟ اگر پزشکیان، توان قرار گرفتن در چارچوب‌های قانونی و بین‌المللی را ندارد، چرا برای رسیدن به ریاست جمهوری تلاش کرده است؟ ایشان باید دقت کند که کوچکترین کلام و رفتار او می‌تواند منافع ملی کشورمان را تحت تاثیر قرار دهد. 
خطاهای کلامی فاحش آقای رئیس‌جمهور!
برخی تحلیلگران معتقدند که پزشکیان هنوز در حال و هوای دوره نمایندگی مجلس باقی مانده و شاید باورش نشده که ریاست دولت را به دست گرفته است. وگرنه، مگر می‌شود که یک رئیس‌جمهور به جای آن که از نام رسمی یکی از مهم‌ترین متحدان ایران یعنی کشور «روسیه» استفاده کند، نام قدیمی این کشور یعنی «شوروی» را به‌کار ببرد که 33 سال از فروپاشی آن می‌گذرد. البته شاید این اشتباه او، عمدی بوده باشد، برای آن که پیامی سیاسی به روس‌ها بدهد؛ بخصوص که او در پاسخ به تذکر حاضران در جلسه درباره اشتباه بودن استفاده از واژه «شوروی» و صحیح بودن کلمه «روسیه»، گفت «باشه، همون که شما می‌گید.» اما هرچه که هست، پزشکیان باید بداند که استفاده مکرر از واژه «شوروی»، نه‌تنها یک اشتباه نسبت به کشور روسیه محسوب می‌شود، بلکه استقلال 15 کشور دیگر منشعب‌شده از شوروی را نیز زیر سوال می‌برد! 
پزشکیان البته در نشست خبری روز دوشنبه، خطاهای کلامی فاحش دیگری هم در مسائل دیپلماتیک داشت؛ از جمله این که او خطاب به «مصر» که بیش از چهار دهه است در ایران سفارتخانه ندارد و هنوز هم مسائل تاریخی بین این کشور با ایران حل و فصل نشده و همچنان اختلافات سیاسی شدید موجود بین دو کشور باقی مانده است، از عبارت «کشور دوست و برادر» استفاده کرد و گفت که «من از خدامه که با مصر رابطه داشته باشیم.» این در حالی است که علاوه بر اختلافات تاریخی و سیاسی موجود بین دو کشور، همین حالا مقامات رسمی جمهوری اسلامی، مصر را به همراهی با رژیم صهیونیستی در محاصره غزه متهم می‌کنند. 
مگر ما به روسیه موشک می‌دهیم؟
اشتباه مهم دیگر رئیس‌جمهور نیز صحبت عجیب او در پاسخ به اتهام اروپایی‌ها علیه ایران درباره ارسال موشک به روسیه بود؛ در حالی که هنوز مهر تحریم‌های انگلیس، آلمان و فرانسه علیه ایران به بهانه این اتهام خشک نشده است و البته تمام مقامات رسمی نظامی و دیپلماتیک کشورمان نیز ارسال موشک به روسیه را تکذیب کرده‌اند، پزشکیان در نشست خبری روز دوشنبه، سوال خبرنگاری در این زمینه را این‌طور پاسخ داد که «از وقتی که ما آمدیم (من رئیس‌جمهور شدم)، چیزی به روسیه نداده‌ایم، ممکن است قبلا چیزی داده باشند، چون منعی هم نداشته است.» آیا رئیس‌جمهور محترم نمی‌داند که این ابهامی که در کلام خود درباره احتمال ارسال موشک به روسیه توسط ایران پیش از شروع ریاست جمهوری خود ایجاد می‌کند، می‌تواند شدت تحریم‌ها را علیه کشورمان افزایش دهد؟ آیا پزشکیان نمی‌داند که برای به دست آوردن ریاست جمهوری چه کشوری تلاش کرده است؟ 
آقای رئیس‌جمهور، «افغانی» واحد پول افغانستان است!
نشست خبری روز دوشنبه و البته برخی سخنرانی‌های دیگر رئیس دولت چهاردهم نشان داده است که انگار باید به اشتباهات کلامی پزشکیان هم مانند اشتباهات ابراهیم رئیسی عادت کنیم. استفاده از کلمه «افغانی» در این نشست هم از آن دست اشتباهاتی است که شاید از افراد عادی شاید قابل قبول باشد، اما آیا واقعا جناب رئیس‌جمهور نمی‌داند «افغانی» واحد پول افغانستان است و در ادبیات رسمی درباره اتباع این کشور از واژه «افغانستانی» استفاده می‌شود؟ یعنی در حالی که در طول چندین سال گذشته، نهادهای دولتی و رسانه‌های تلاش کرده‌اند که با فرهنگ‌سازی، حتی در ادبیات عامه مردم هم به‌جای کلمه «افغانی»، واژه «افغانستانی» را جا بیندازند، چگونه رئیس‌جمهور کشورمان موضوع به این پیش‌پا افتادگی را نمی‌داند؟ 
وقتی خبرنگار خارجی، توان موشکی ایران را به رئیس‌جمهور یادآوری می‌کند
در پایان به نظر می‌رسد که رئیس‌جمهور محترم اساسا حواسش نیست که بی‌توجهی او به عرف دیپلماتیک و مواضع رسمی کشور در موضوعات بین‌المللی، علاوه بر این که می‌تواند به منافع ملی ایران ضربه بزند، حتی می‌تواند توان نظامی کشورمان را نیز زیر سوال ببرد؛ اشاره ما به جایی است که او در نشست خبری دوشنبه در پاسخ به سوال خبرنگار الجزیره درباره احتمال ارسال موشک هایپرسونیک به یمن گفت که «ما از این نوع موشک‌ها نداریم» که خبرنگار رسانه خارجی به این صحبت او ایراد گرفت و گفت که «ایران موشک هایپرسونیک دارد.» در ادامه هم پزشکیان که ظاهرا چندان در جریان تفاوت انواع موشک‌ها با یکدیگر و جزئیات توان موشکی کشورمان نیست، پاسخ داد که «ما هایپرسونیک داریم، اما از آن نوعی که یمن زده است، نداریم.» 
در حالی که منطقه خاورمیانه در ماه‌های گذشته شبیه انبار باروت بوده که هر لحظه ممکن است منفجر شود، چه دلیلی وجود دارد که دومین مقام رسمی کشورمان، در یک نشست خبری فاش کند که ایران دقیقا چه نوع موشک هایپرسونیکی دارد و چه نوع موشک هایپرسونیکی ندارد؟ آیا بهتر نبود که جناب پزشکیان به ارائه یک پاسخ ساده بسنده می‌کرد که ایران هیچ موشکی به یمن نداده است، تا این که مجبور نباشد درباره جزئیات توان موشکی کشورمان با خبرنگار یک رسانه خارجی وارد بحث شود؟! بگذریم از این که پزشکیان در همین بخش از صحبت‌های خود از عبارت «هوا کردن موشک» استفاده کرد و وقتی با تذکر حاضران مواجه شد، لفظ «پرتاب موشک» را به کار برد!