چاپ

پیام مازند - آیا تا به حال به طلوع خورشید پس از تاریک‌ترین شب‌ها دقت کرده‌اید؟ یا به نظم ریاضی‌وار برگ‌های یک درخت؟ اینها همه امضاهای نامرئی او هستند.خدا را نه با چشم سر، که با چشم دل می‌توان دید؛ در همان جایی که عظمت یک ذره، ما را به حیرت وا می‌دارد.
گاهی چیزهایی که نمی‌بینیم، قوی‌ترین تأثیر را دارند: عشق، آرامش، امید.
خدا هم مانند بادی است که هرگز صورتش را ندیده‌ایم، اما اثرش را در حرکت برگ‌ها، در نفس‌هایمان، در موج زندگی احساس می‌کنیم. باور به نادیدنی‌ها، بزرگ‌ترین آزمون اعتماد است. مانند کودکی که در تاریکی، دست پدر را می‌فشارد و مطمئن است راه را نشانش می‌دهد. خدا هم گاهی در پس پرده‌ی ابهام، درسِ توکل را به ما می‌آموزد. حقیقت این باشد: خدا آنقدر به ما نزدیک است که در هیاهوی زندگی او را در خودمان جستجو می‌کنیم. در همان لحظه‌ای که وجدانمان زمزمه می‌کند، وقتی دست نیاز به دعا بلند می‌کنیم، یا زمانی که بی‌منتظرانه، نور امید در دلمان روشن می‌شود.
خداوند را نه با چشمانت، بلکه با نور وجودت ببین. او در سکوتِ ستاره‌ها، در آواز پرندگان، در گرمای لبخند یک غریبه، و حتی در اشک‌هایت جاری است. فقط کافی است توقف کنی، احساس کنی، و باور داشته باشی که خدا همه جا است.