چاپ

پیام مازند - تین نیوز |
آقای رئیس جمهور در جلسه ای در باره تورم و گرانی کالاها، اظهار داشته اند که نمی دانند برای گرانی یقه چه کسی را باید گرفت؟ خوب! اگر پاسخ این پرسش ساده هنوز روشن نشده باشد، به چه پرسش دیگری در کشور می توان پاسخ داد؟ در واقع آقای پزشکیان چندان تقصیری ندارند، چون پنج دهه است که واقعیت ماجرا را به هر نحوی که هست انکار می کنیم و این انکار به یک عادت فکری تبدیل شده است.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
قیمت هر کالا در درجه اول ناشی از ارزش و قدرت خرید پول است. همیشه می گوییم که چرا کالا گران فروخته می شود. این پرسش در اغلب موارد غلط است. باید پرسید که چرا ارزش پول کم می شود. درک تفاوت این دو پرسش مهم است. فرض کنید که ارزش یک تن کالای معین مثل گندم معادل یک گرم طلای 24 عیار باشد. حالا اگر کسی بجای آن بخواهد طلای آب شده با عیار 12 پرداخت کند، باید دو گرم بدهد، در اینجا قیمت و ارزش گندم تغییر نکرده، این ارزش سکه پرداختی است که کم شده است.
این را نمی گویند گران شدن کالا، بلکه می گویند کم شدن ارزش پول. ارزش پول ناشی از کم شدن ارزش عیار آن است، یک گرم طلای 24 را برمی دارند و با یک گرم مس قاطی می کنند می شود دو گرم، ولی در اصل همان یک گرم طلای خالص است. چه کسی این کار را می کند؟ حکومت. پس برای گرانی نیازی نیست یقه گیری شود، بلکه باید هاراگیری شود.
دولت چرا عیار پول را کم می کند؟ برای اینکه متناسب با درآمدهایش خرج نمی کند، و کسری دارد. درآمدش کمتر از حد لازم است چون کارآیی آن کم است، مسئولیت های بیهوده ای را متوجه خود کرده است. منابع فراوانی را به کسانی می دهند که هیچ خدمتی به مردم نمی کنند، سهل است که حضورشان هم زیان بار است. کافی است آقای رییس جمهور نگاهی به بودجه کشور بیندازند، در واقع حکومت و دولت حامی پروری می کنند. همه هزینه ها را هم از جیب مردم می پردازند. چون هزینه آنان بالاست، ولی درآمدهایشان کم است، لذا تقلب کرده و عیار پول را کم می کنند. مثل دوغ لیلی است که دوغش کم بود و آبش خیلی!
ای کاش به جای پرداخت پول به مردم، طلا می دادند. برای اطلاع آقای رییس جمهور یک نمونه را مثال می زنم. در سال 1395، با حداقل حقوق پرداختی به کارگران می شد حدود 7 گرم طلای 18 عیار خرید، در سال جاری این معادله به حدود یک گرم کاهش یافته است. در واقع عیار پول یک هفتم کم شده است.
شما جراح قلب هستید و از دسترنج خود می خورید و نباید مسأله گرانی را تقصیر پزشک بیندازید. در سال 95 برای یک جراحی قلبِ باز، چقدر دستمزد می گرفتید؟ الان چقدر؟ در حالی که دستمزد ریالی شما چند برابر شده و به طلا حداقل 3 برابر کمتر شده است. پس قدرت و ارزش پول فقط از طرف حکومت ها است که کم یا زیاد می شود. این کاهش یا به علت سیاست های مالی و پولی و یا به دلیل سایر سیاست های اقتصادی، بویژه ناپایداری روابط خارجی انجام می شود.
می پرسند که اگر ارز گران شده، چرا کالاهایی که در انبار است و با ارز ارزان تر وارد شده نیز گران شده است؟ پاسخ روشن است اگر به هر دلیلی همین امروز حکومت روابط خارجی خود را اصلاح کند و آقای رییس جمهور هم لازم است بخاطر مردم قدری بیش تر به این مسأله توجه نمایند، و ارز 30 درصد یا حتی بیش تر ارزان شود، تمام کالاهایی که با ارز گران خریداری شده باید با قیمت جدید ارزان تر فروخته شود و مردم نمی پذیرند که به همان قیمت گران تر بخرند، به این دلیل که خریدار با ارز گران تری خریده است.
پس منطق بازار این است و درست هم هست، شما هم فروشنده باشید همین کار را خواهید کرد، اگر هم ارزان بدهید کسانی هستند که از شما یکجا می خرند و سپس به قیمت روز می فروشند، پس با قیمت نمی توان جنگ کرد. تنها راه کوپنی کردن کالاها است که آن هم هزینه های وحشتناک و فساد خود را دارد.
در واقع دولت ها برای جبران سیاست های نادرست خود، رو به سوی قیمت گذاری می آورند و دستگاه های تعزیراتی و عریض و طویل ایجاد می کنند که هم فسادزا است و هم اینکه هزینه سنگینی را بر دوش ملت بار می کند.
آقای رییس جمهور می توانست از بانک مرکزی آمار نقدینگی و تولید را بگیرند، تا متوجه شوند، چرا عرضه پول و نقدینگی که در دست دولت است در سال گذشته حدود 35 درصد بیش تر شده، ولی تولید حداکثر 4 درصد بیش تر شده است. اگر این کار را انجام دهند، متوجه مسئولیت مستقیم و اصلی حکومت شامل همه نیروهای آن در تورم خواهند شد.
شما تبدیل به ماشین پرداخت شده اید، از طریق تولید نقدینگی، بدون اینکه به مردم پاسخگویی نمایید. تازه می خواهید، یقه دیگران را هم بگیرید. بخشی از بودجه های پرداختی صرف اموری می شود که هیچ خبری و اطلاعی از آن ندارید. بنابراین به جای یقه گیری در بخش عرضه کالا و خدمات باید به هاراگیری در بخش عرضه پول و نقدینگی بپردازید.