چاپ

پیام مازند - فتوفوبیا یا حساسیت به نور، اصطلاحی است که برای توصیف عدم تحمل نور استفاده می‌شود. این عارضه می‌تواند به صورت موقت یا دائمی بروز کند و با احساس درد یا ناراحتی هنگام قرار گرفتن در معرض نورهای شدید همراه باشد. شدت آن ممکن است از تحریک توسط نورهای خانگی تا تحمل‌ناپذیر بودن نور خورشید متغیر باشد. این وضعیت اگرچه یک بیماری مستقل نیست، اما به‌عنوان نشانه‌ای از اختلالات چشمی یا دیگر مشکلات پزشکی در نظر گرفته می‌شود.
ویتامین‌هایی که کمبود آن‌ها باعث حساسیت به نور می‌شود
برخی از ویتامین‌ها نقشی اساسی در سلامت چشم دارند و کمبود آن‌ها ممکن است باعث ایجاد فتوفوبیا شود. این ویتامین‌ها عبارتند از:
ویتامین B2 (ریبوفلاوین): این ویتامین با عملکرد آنتی‌اکسیدانی خود به کاهش استرس اکسیداتیو در چشم کمک کرده و از تشکیل آب مروارید جلوگیری می‌کند.
ویتامین B12: کمبود این ویتامین می‌تواند نوروپاتی بینایی ایجاد کرده و در نهایت به کاهش بینایی غیرقابل برگشت منجر شود. مکمل‌های متیل‌کوبالامین می‌توانند به کاهش علائم خشکی چشم و فتوفوبیا کمک کنند.
ویتامین A: این ویتامین با حفظ شفافیت قرنیه و تولید رودوپسین، پروتئینی که امکان دید در نور کم را فراهم می‌کند، نقش حیاتی در بینایی دارد. کمبود آن ممکن است به خشکی چشم، شب‌کوری و حتی کوری دائمی منجر شود.
عوامل دیگر حساسیت به نور
علاوه بر کمبود ویتامین‌ها، عوامل دیگری نیز در بروز فتوفوبیا دخیل هستند، از جمله:
مشکلات چشمی: شرایطی مانند خشکی چشم، کراتیت، یووئیت، و التهاب ملتحمه می‌توانند باعث حساسیت به نور شوند.
میگرن: این عارضه همراه با فتوفوبیا می‌تواند باعث افزایش حساسیت به نور و صدا شود و علائم آن تا چند روز ادامه داشته باشد.
راهکارهای مدیریت فتوفوبیا
تشخیص و درمان فتوفوبیا به شناسایی علت اصلی آن بستگی دارد. اگر کمبود ویتامین عامل این عارضه باشد، مصرف مکمل‌های ویتامینی می‌تواند به بهبود علائم کمک کند. همچنین مراجعه به چشم‌پزشک برای بررسی مشکلات احتمالی چشمی و ارائه درمان مناسب ضروری است.
حساسیت به نور، اگرچه آزاردهنده است، اما با شناخت علت و درمان صحیح می‌توان آن را مدیریت کرد و کیفیت زندگی را بهبود بخشید.