پیام مازند - کارشناس نجوم گفت: سیاه‌چاله‌ها اجرام نامرئی با گرانش فوق‌العاده‌اند که حتی نور نیز نمی‌تواند از آن فرار کند. آن‌ها از تراکم ماده در فضا ایجاد می‌شوند و تأثیر زیادی بر اجسام اطراف خود دارند. افق رویداد مرزی است که هیچ چیزی نمی‌تواند از آن عبور کند.
علیرضا بیات در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: سیاه‌چاله‌ها به‌عنوان یکی از شگفت‌انگیزترین پدیده‌های کیهانی، با گرانش فوق‌العاده‌ای که دارند، توانایی بلعیدن هر چیزی را دارند.
این گرانش به قدری قوی است که حتی نور نیز نمی‌تواند از آن فرار کند. در واقع، این پدیده‌ها در نتیجه تراکم بی‌نهایت ماده در یک ناحیه بسیار کوچک شکل می‌گیرند.
وی افزود: زمانی که یک ستاره به پایان عمرش نزدیک می‌شود و در مرکز خود تحت تأثیر گرانش قرار می‌گیرد. سیاه‌چاله‌ها به‌عنوان اجرام نامرئی شناخته می‌شوند؛ زیرا وجود آن‌ها تنها از طریق آثار گرانشیشان بر روی اجسام دیگر قابل تشخیص است. برای شناسایی آن‌ها، دانشمندان از تلسکوپ‌های فضایی استفاده می‌کنند که در طول‌موج‌ها و فرکانس‌های خاص کار می‌کنند و ناحیه‌ای از فضا را بررسی می‌کنند.
کارشناس نجوم ادامه داد: در این بررسی‌ها، رفتار عجیب ستاره‌ها یا دیگر اجرام آسمانی در نزدیکی این سیاه‌چاله‌ها نمایان می‌شود. در اطراف سیاه‌چاله‌ها، ماده‌ای به نام «قرص برافزایشی» شکل می‌گیرد. این نوار وسیع از گازها و گرد و غبار، تحت تأثیر گرانش سیاه‌چاله قرار می‌گیرد و به دور آن می‌چرخد، بدون اینکه به داخل سیاه‌چاله سقوط کند.
بیات گفت: این قرص برافزایشی، با حرارت و پرتوهای X و گاما که از خود ساطع می‌کند، می‌تواند به رصدگران کمک کند تا وجود سیاه‌چاله‌ها را تشخیص دهند. افق رویداد یا «ایونت هوریزون» مرزی است که پس از آن، هیچ چیز نمی‌تواند از چنگ گرانش سیاه‌چاله فرار کند. به محض عبور از این مرز، مواد تحت تأثیر کشش شدید گرانشی قرار می‌گیرند و ممکن است به طور حیرت‌انگیزی به صورت رشته‌های نازک و بلندی کشیده شوند که به این پدیده «اثر اسپاگتی» می‌گویند.
وی اضافه کرد: در قلب سیاه‌چاله، ناحیه‌ای به نام «تکینگی» وجود دارد که در آن تمام ماده و انرژی به صورت بی‌نهایت فشرده می‌شود. این منطقه نه‌تنها قابل مشاهده نیست بلکه قوانین فیزیک در آن به طرز عجیبی شکسته می‌شوند.
بیات افزود: سیاه‌چاله‌ها به نوعی «جاروبرقی‌های کیهانی» هستند که مواد و ستاره‌ها را به سمت خود می‌کشند و حتی می‌توانند در مرکز کهکشان‌ها وجود داشته باشند. به‌عنوان مثال، در مرکز کهکشان راه شیری، یک سیاه‌چاله عظیم وجود دارد که بر روی سایر اجرام اطراف خود تأثیر می‌گذارد. در آینده، انتظار می‌رود که کهکشان آندرومدا با کهکشان ما برخورد کند و در این فرآیند، ممکن است یک سیاه‌چاله بزرگ‌تر شکل بگیرد.
وی اظهار کرد: سیاه‌چاله‌ها نه تنها به‌عنوان پدیده‌های عجیب و غریب شناخته می‌شوند، بلکه به ما این امکان را می‌دهند تا درک بهتری از کیهان و قوانین فیزیکی حاکم بر آن پیدا کنیم.
کد خبر 804362