چاپ

پیام مازند - مجید اعزازی در روزنامه جهان صنعت نوشت: 1- امروز نخستین کنفرانس مطبوعاتی مسعود پزشکیان، رییس‌جمهور در شرایطی برگزار می‌شود که اغلب عرصه‌های اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی با چالش‌های فراوان و چشم‌اندازهای پرابهام مواجه هستند.
از همین‌رو، دست اصحاب رسانه برای طرح پرسش‌های متنوع و متعدد بازتر از همیشه است اما بی‌گمان، آن دسته از پرسش‌هایی که رییس‌جمهور را به ترسیم راه پیش‌روی دولت چهاردهم در همین روزهای آغازین فعالیت چهارساله این دولت ترغیب می‌کنند و خواهان شناسایی و معرفی بنیان‌های نظری آن هستند، از اولویت و اهمیت بیشتری برخوردارند. چه آنکه نه تنها افراد و خانوارها بلکه تمام بنگاه‌های اقتصادی و در یک کلام بخش‌خصوصی تمایل دارند در میان انواع نااطمینانی‌هایی که بر مناسبات اقتصادی در ایران سایه افکنده و مسیر پیش‌روی بخش‌خصوصی را تیره و تار کرده است، قدری نور تابانده شود تا بلکه تاب‌آوری در برابر عدم قطعیت‌ها فزونی یابد.
2- رییس دولت چهاردهم هفته گذشته در گفت‌وگوی تلویزیونی خود گفت: «سند چشم‌انداز 20‌ساله کشور» میثاق مشترک همه ماست.» پزشکیان با اشاره به برخی مشکلات و معضلات اقشار مختلف اظهار کرد: «نمی‌خواهم گذشته را نقد کنم، الان باید دست‌به‌دست دهیم و با وفاق و نگاه به «سند چشم‌انداز» حرکت کنیم. قرار است ما بهترین و الهام‌بخش باشیم و دیگران از ما الگو بگیرند، پس باید نخبگان و سرمایه‌گذاران و تولیدکنندگان را ببینیم و برای آنها احترام قائل شویم و اجازه بدهیم توانمندی خود را بروز دهند.» سند چشم‌انداز 20‌ساله ایران، سندی برای ترسیم مسیر توسعه ایران در زمینه‌های مختلف فرهنگی، علمی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی است که با پیشنهاد مجمع تشخیص مصلحت نظام و در این مجمع تدوین شده ‌است. اجرای این چشم‌انداز از سال 1384 آغاز شده و افق آن سال 1404 خورشیدی (2025 میلادی) است. متاسفانه در شرایطی که حدود شش‌ماه تا پایان دوره اجرای این سند چشم‌انداز 20‌ساله باقی‌مانده، اهداف کمی سند چشم‌انداز (رشد 8‌درصد اقتصاد، نرخ بیکاری تک رقمی، رتبه ایران در چشم‌انداز بنگاه‌های اقتصادی و بهبود فضای کسب‌وکار، رتبه کشور در ثبات اقتصادی، رقابت‌پذیری اقتصاد، برونگرایی اقتصاد، سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی و …) محقق نشده است. این همه در حالی است که در یک چهارم ابتدایی دوره اجرای این سند، به واسطه افزایش قیمت جهانی نفت، اقتصاد ایران یکی از دوره‌های تاریخی و بی‌نظیر وفور درآمدهای نفتی را تجربه کرد و دست‌کم از نظر منابع مالی برای جهش هدف‌گذاری شده در سند چشم‌انداز مشکلی وجود نداشته است.
3- در شرایطی که دوره اجرای سند چشم‌انداز 20ساله رو به پایان است و ظاهرا تاکنون اقدامی برای تدوین سندی جدید یا بازبینی سند موجود نیز صورت نگرفته است، این سند چگونه می‌تواند «میثاق مشترک ما» باشد؟ چرا اهداف این سند محقق نشدند و بلکه اقتصاد ایران در جهت عکس حرکت کرد؟ آیا دولت چهاردهم تمایل دارد همچنان روی اهداف بلندپروازانه سند چشم‌انداز 20‌ساله، بدون فراهم آوردن بسترهای تحقق این اهداف، بدون جلب و جذب مشارکت مردم و بخش‌خصوصی و بدون تلاش برای ممانعت از فرار سرمایه‌های انسانی و اجتماعی تاکید کند؟ فراموش نکنیم که یکی از مطالبات عمده بخش‌خصوصی طی سال‌های اخیر «تدوین، تصویب و اجرای سند راهبردی (استراتژی) توسعه اقتصادی کشور با مشارکت موثر بخش‌خصوصی با توجه به دستور اکید رهبر معظم انقلاب و نیاز جدی کشور به وجود نقشه راه جامع در این زمینه» بوده است. آیا دولت چهاردهم فراتر از اسناد بالادستی موجود (سند چشم‌انداز 20‌ساله و برنامه هفتم توسعه که مورد نقد تجار و صنعتگران است) در عمل برنامه‌ای برای جلب مشارکت موثر بخش‌خصوصی دارد؟