پیام مازند - به گزارش اقتصادایران، در دل کوه‌های سرسبز و مه‌آلود استان مازندران، روستایی است که گویی از دل افسانه‌ها بیرون آمده است؛ روستای «مازیچال». این روستای تماشایی، نه تنها به خاطر موقعیت جغرافیایی منحصربه‌فردش، بلکه به واسطه طبیعت بکر و آرامشی که در دل خود دارد، به یکی از محبوب ترین مقاصد طبیعت‌گردی شمال ایران تبدیل شده است.
مازیچال، جایی است که زمان در آن آهسته‌تر می‌گذرد، مه با درختان نجوا می‌کند و هر صبحگاه، منظره‌ای تازه برای تماشا دارد. مازیچال کجاست؟ روستای مازیچال در ارتفاعات جنوبی شهر کلاردشت، در استان مازندران واقع شده است. این روستا در حدود 2600 متر بالاتر از سطح دریا قرار دارد و همین ارتفاع زیاد باعث می‌شود که اغلب در بیشتر ایام سال در میان ابر‌ها و مه غلیظ فرو رفته باشد. دسترسی به مازیچال از طریق جاده‌ای کوهستانی از کلاردشت میسر است. جاده‌ای که اگرچه خاکی و گاهی پر پیچ‌وخم است، اما مناظری که در طول مسیر به چشم می‌خورد، هر سختی را به شیرینی بدل می‌کند.
نام مازیچال از دو بخش تشکیل شده: «مازی» که در زبان محلی به درخت بلوط اطلاق می‌شود و «چال» که به معنی گودال یا دره است؛ بنابراین مازیچال را می‌توان به‌نوعی «دره‌ای با درختان بلوط» معنا کرد؛ تعبیری که به‌خوبی گویای چهره‌ی طبیعی و پوشش گیاهی این منطقه است.
طبیعت افسون‌گر مازیچال مازیچال به‌درستی یکی از نقاطی است که طبیعت در آن دست نخورده باقی مانده. در این منطقه خبری از ویلا‌های لوکس و جاده‌های آسفالت نیست، سیم‌کشی برق تا مدت‌ها وجود نداشت و هنوز هم بسیاری از خانه‌ها از منابع انرژی سنتی یا پنل‌های خورشیدی استفاده می‌کنند. همین فاصله از دنیای مدرن، باعث شده تا مازیچال چهره‌ای اصیل، خام و ناب از طبیعت را حفظ کند.
مه، یکی از اصلی‌ترین نماد‌های مازیچال است. این مه غلیظ، در بیشتر روز‌ها زمین و آسمان را در آغوش می‌گیرد و منظره‌ای شگفت‌انگیز پدید می‌آورد که گویی بر فراز ابر‌ها ایستاده‌اید. در روز‌های صاف، می‌توان منظره‌ای وسیع از جنگل‌های هیرکانی و دریای خزر را در افق مشاهده کرد.
درختان بلوط، افرا، توسکا و راش، پوشش گیاهی غالب منطقه را تشکیل می‌دهند. در فصل بهار، دشت‌های اطراف مازیچال پوشیده از گل‌های وحشی رنگارنگ می‌شود و در تابستان، هوای خنک و دل‌چسب آن، پناهگاهی می‌شود برای کسانی که از گرمای شهر‌های پایین‌دست گریزان‌اند.
پاییز در مازیچال، فصلی جادویی‌ست. هزار رنگ درختان، مه پاییزی و صدای خش‌خش برگ‌ها زیر پا، هر رهگذری را مجذوب خود می‌کند. زمستان، اما چهره‌ای دیگر دارد؛ سفید، سرد، اما دل‌نشین. جاده روستا در زمستان به‌دلیل بارش سنگین برف اغلب مسدود می‌شود، اما برای کوهنوردان و ماجراجویان، این فصل هم جذابیت‌های خاص خود را دارد.
فرهنگ و زندگی روستایی مازیچال ساکنان مازیچال عموماً از دامداران و کشاورزانی هستند که در فصول گرم سال به این منطقه کوچ می‌کنند. خانه‌های روستا به‌طور سنتی از چوب و مصالح بومی ساخته شده‌اند و با بام‌هایی شیروانی و نمایی ساده، در دل طبیعت حل شده‌اند. سکوت و سادگی زندگی در اینجا، آرامشی نایاب به ساکنان و مسافران می‌بخشد.

دامداری، یکی از فعالیت‌های اصلی اهالی مازیچال است. بوی تازه شیر، صدای زنگوله گوسفندان در دشت، و تصویر دامدارانی که با لباس‌های محلی در دل طبیعت مشغول کارند، بخشی از زندگی روزمره این روستاست. در کنار آن، بسیاری از خانواده‌ها نیز به زنبورداری و تولید عسل مشغول‌اند؛ عسلی که به‌خاطر گل‌های وحشی و ارگانیک بودن آن، طعمی بی‌نظیر دارد.
مردم مازیچال، با لهجه‌ی شیرین مازنی صحبت می‌کنند و مهمان‌نوازی، جزو جدایی‌ناپذیر فرهنگ‌شان است. اگر خوش‌شانس باشید و به خانه‌ای دعوت شوید، سفره‌ای ساده، اما پرمحبت برایتان پهن خواهد شد که احتمالاً شامل نان تازه تنوری، پنیر محلی و ماست چکیده است.
جاذبه‌های دیدنی اطراف مازیچال اگرچه خود مازیچال به‌تنهایی مقصدی شگفت‌انگیز برای سفر است، اما موقعیت جغرافیایی آن باعث شده دسترسی خوبی به دیگر دیدنی‌های کلاردشت و مازندران داشته باشد. جنگل‌های عباس‌آباد، دریاچه ولشت، رودخانه سردآبرود، و روستا‌های زیبای دیگری، چون رودبارک و لاهو، تنها بخشی از جا‌هایی هستند که می‌توان در سفر به مازیچال دیدن کرد.
در نزدیکی مازیچال، مناطق ییلاقی دیگری نیز وجود دارد که هر کدام زیبایی خاص خود را دارند. برخی گردشگران ماجراجو مسیر‌های کوه‌پیمایی میان این ییلاقات را انتخاب می‌کنند تا از چشم‌انداز‌های بی‌نظیر لذت ببرند. دیدن طلوع و غروب آفتاب از بلندی‌های مازیچال، تجربه‌ای است که به‌سختی می‌توان فراموش کرد./رویداد24