بزرگنمايي:

پیام مازند - رئال مادرید در انتظار فتح دو جام جهانی باشگاه‌ها در یک فصل است. تقویم فشرده تر از همیشه است. سفیدپوشان سه هفته قبل قهرمان جام بین قاره ای شدند که قدیمی تر از جام جهانی باشگاه ها است اما نامش تغییر یافت تا آن رقابت ها در برنامه حفظ شود چون فیفا می خواهد تابستان آینده جام جهانی بزرگی با حضور 32 تیم برگزار کند.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
هیزم بیشتر روی آتش اعتراضات به تقویم طاقت فرسا، در حالی که با پاداش خیلی شیرین برای قهرمان تورنمنت جدید چهار ساله همراه است: 100 میلیون یورو. 
یک بررسی انجام شد تا نشان دهد چگونه شبکه فوتبال از سال 1980 گسترده شد و با تغییر قرن تعداد بازی های دو تیم بزرگ اسپانیا افزایش یافت. در دو دهه آخر قرن 20 بارسلونا هر فصل حداکثر 58.8 بازی انجام می داد. این رقم از فصل 2000-1999 به 62 بازی افزایش یافت. شرایط برای رئال مادرید هم مشابه است: تعداد بازی ها در اواخر قرن از 57.2 به 61.9 در قرن کنونی رسید. به نوشته ال پاییس، موفقیت های ورزشی دو تیم موجب شد تعداد بازی هایشان افزایش یابد اما آن تنها دلیلش نیست. 
در برنامه ملی پنج کشور مرجع (اسپانیا، انگلیس، آلمان، ایتالیا و فرانسه) افزایش شاخصی وجود نداشته است. لیگ ها با حضور 18 الی 20 تیم برگزار می شوند. در اسپانیا جام حذفی کوتاه تر شد و تا نیمه نهایی تک بازی برگزار می شود. کوپا د لالیگا هم دوران کوتاهی داشت (86-1983). بزرگترین تغییر نقل مکان سوپرجام به عربستان بود. این کار از لحاظ جسمانی خیلی به بازیکنان آسیب می زند (در ایتالیا و فرانسه هم چنین کاری می کنند). همچنین تهدید برگزاری یکی از بازی های لالیگا در آمریکا وجود دارد. 
افزایش بازی ها در رقابت های بین المللی باشگاهی و ملی که توسط یوفا و فیفا سازماندهی شدند دیده می شوند. مادرید در سال 1981 فینالیست لیگ قهرمانان بود تنها با انجام 9 بازی. بارسلونا با انجام یازده دیدار در سال 1992 فاتح این جام شد. سفیدپوشان در سال 2000 نیاز به انجام 17 بازی داشتند. آبی اناری ها در سال 2006 برای 13 بار به میدان رفتند تا قهرمان شوند. در دوره جاری بازی ها به 15 تا 17 بازی افزایش می یابد اگر یک تیم در مرحله حذفی یک شانزدهم نهایی بازی کند. 
با این حال در هیچ فضایی این افزایش مانند بازی های ملی دیده نمی شود. یورو 84 که اسپانیا نایب قهرمان شد تنها هشت تیم حضور داشتند، 15 بازی برگزار شد و بازی ها دو هفته طول کشید. آن رقابت ها هیچ شباهتی به یورویی نداشت که تابستان گذشته با سه برابر شرکت کننده (24) و دو برابر طولانی شدن برگزار شد. 
در رابطه با جام جهانی هم همینطور است. برای جام جهانی 82 اسپانیا 24 تیم به این کشور سفر کردند، در 1998 فرانسه تعداد تیم ها به 32 افزایش یافت. در جام جهانی آینده 2026 مکزیک، آمریکا و کانادا 48 تیم شرکت خواهند کرد. انتخاب قطر به عنوان میزبان جام جهانی 2022 موجب شد بازی ها به خاطر گرما در ماه های نوامبر و دسامبر برگزار شوند و واقعیت این بود که در آن فصل تعداد قابل توجهی به آمار مصدومین افزوده شد. 
به گزارش هودن که از سال 2021 آسیب دیدگی های ‌پنج لیگ برتر اروپایی را ثبت می کند و هزینه مالی اش را می سنجد تعداد مصدومین در سال جام جهانی 24 درصد بیشتر شد. از 3202 در فصل 22-2021 به 3967 در 23-2022 رسید. برای باشگاه ها این آسیب دیدگی ها 40 درصد افزایش هزینه داشت (از 496,49 میلیون یورو تا 696,10). این حفره همچنین انعکاسش را در زانوهای لرزان نشان داد. میانگین تعداد روزهای غیبت بازیکنان در فصل قبل به خاطر درد زانو تا 52 روز افزایش یافت. سه فصل قبل نصف آن بود.
در چهار فصلی که این تحقیق انجام شده است منحنی آسیب دیدگی ها مدام بالا می رود. در فصل گذشته میانگین تقریبا یک در هر بازی در پنج لیگ برتر اروپا به ثبت رسید و هزینه باشگاه ها برای مسائل پزشکی 58 درصد افزایش یافت (از 90,20 میلیون یورو در 23-2022 به 142,65). 
بازیکنان نسبت به گذشته تا بالاترین سن ممکن بازی می کنند و بیش از قبل از خود مراقبت می کنند. این در حالی است که درون زمین فشار بیشتری رویشان است که تنها به نحوه بازی تیم ها محدود نمی شود. برای مثال، بازی های دوستانه پیش فصل تیم های بزرگ کمتر به دیدارهای دوستانه شباهت دارند و در بازی های ملی هم به کمترین اندازه خود رسیده است. آن یکی از پیامدهای برگزاری لیگ ملت ها از سال 2018 بوده است. اسپانیا از فصل 19-2018 برای 81 بار به میدان رفته است. 12 دیدار دوستانه (15 درصد) و 69 بازی رسمی. با این حال بین 81-1980 تا 18-2017 درصد بازی های دوستانه لاروخا 42 بود. 
تقویم فشرده روی بازیکنان سطح بالا اثر می گذارد اما نه روی همه، همانطور که دنی کارواخال در یک مصاحبه اعلام کرد. مدافع رئال مادرید که دو ماه پیش رباط صلیبی پاره کرد گفت: "تعداد بازیکنانی که در ترکیب اصلی تیمشان هستند، در سه جام حضور دارند و در تیم ملی فیکس هستند درصدشان خیلی کم است. صحبت از 50 تا 60 بازی است. با تمام احترام انرژی که این بازیکنان می گذارند با بازیکن لگانس یکی نیست. با این حال بحث دستمزد هم هست، نه؟"
به عنوان مثال اسپانیول، یکی از تیم هایی که سال های زیادی در سطح اول لالیگا حضور داشته است اگر دو تیم بزرگ اسپانیا، اتلتیک بیلبائو، والنسیا و اتلتیکو را به حساب نیاوریم (41 از 45 فصل گذشته لالیگا) و در مقایسه با تیم های ذکر شده هر از چند گاهی در رقابت های اروپایی حضور داشته، از فصل 81-1980 بیشترین تعداد بازی هایش 52 بوده است، یعنی هشت بازی کمتر از رئال مادرید و بارسلونا. فصل قبل تنها تیم های حاضر در لیگ قهرمانان (مادرید، بارسلونا، اتلتیکو و رئال سوسیداد) بازیکنانی داشتند که بیش از 4 هزار دقیقه بازی کردند. بقیه زیر 3600 دقیقه بودند حتی دو فینالیست کوپا دل ری (اتلتیک و مایورکا). 
این درصد خیلی کم که کارواخال به آن اشاره داشت در این فصل به خاطر جام جهانی باشگاه ها با فشرده ترین تقویم روبرو است. تعداد بازی های مادرید می تواند به 72 برسد. این در حالی است که فصل گذشته 59 بار به میدان رفت. برای منچسترسیتی می تواند به 75 برسد، هشت بازی بیشتر از فصل قبل و برای بایرن تا 64 دیدار، 10 بازی بیشتر از گذشته. هنوز مانده است تا ببینیم تیم ها چگونه می خواهند برای این وضعیت برنامه ریزی کنند. تیم های اروپایی که به مراحل نهایی می رسند با شروع فصل جدید لیگ های خود تداخل پیدا می کنند چون جام جهانی باشگاه ها 13 جولای به پایان می رسد همزمان با شروع پیش فصل. بله درست است آن ها 80 درصد جایزه را بین خود تقسیم خواهند کرد و در پایان فصل بعد جام جهانی (تیم های ملی) برگزار خواهد شد.